Hoeveel keer heb je het ook al niet gehoord ‘kleine kinderen: kleine zorgen; grote kinderen: grote zorgen’? Met het nodige ooggerol dacht ik het mijne ervan. Want mijn (kleine) kinderen waren vaak ziek, met slapeloze nachten als grootste symptoom. Koorts,… Verder lezen →
Een grote fan van het programma ‘sorry voor alles’ ben ik niet. Ik heb nogal snel last van plaats vervangende gêne. Ik weet ook zelden hoe te reageren op verrassingen en bedenk altijd hoe ik me zou gedragen in zo’n… Verder lezen →
Toen de echtgenoot en ikzelf nog maar net samen waren, waren onze weekends gevuld met uitgaan op vrijdag én zaterdag en de daarop volgende dagen slapen tot de middag. Dat was nog eens een leven. We hadden dan ook niet… Verder lezen →
Beste Meneer Sheeran, Er moet me iets van het hart. Hoewel ik jou een goede zanger vind die met één gitaar en jezelf zijnde 5000 man van de grond krijgt, ben ik het niet helemaal met jou eens. Je maakt… Verder lezen →
Mensen die me alleen maar recent kennen, geloven niet dat ik vroeger een verlegen meisje was. Ik durfde zelden voor mijn mening uitkomen en heb ettelijke schoppen nodig gehad om assertief te leren zijn. De schoppen hebben hun effect gehad… Verder lezen →
Een tijdje geleden zei mijn vader me: “je hebt veel talenten, maar zingen is er alleszins geen van”. Over het tweede deel van de zin had hij gelijk. Over het eerste, viel nog te discussiëren. Al van kinds af, voelde… Verder lezen →
Momenteel loopt er op het werk een groot project waarbij de manier van werken voor iedereen aangepast wordt. Ik ben de boosdoener. Of toch voor sommigen. Ik leid het project en heb het mee ontworpen. Ik ben er trots op… Verder lezen →
Deze morgen hoorde ik ‘Michèl‘ van Anouck op de radio. Het liedje bracht me terug naar een periode waarin op tijd op school komen mijn grootste verantwoordelijkheid was. Waarin er tijd was om te ‘hangen’ zoals alleen jongeren dit kunnen…. Verder lezen →
